Τα τελευταία χρόνια, η ηλικιακή, σωματική και αισθητική ποικιλομορφία έγίνε της μόδας, όχι γιατί ξαφνικά η κοινωνία αποφάσισε να αγκαλιάσει τη διαφορετικότητα (εδώ γελάμε), αλλά γιατί κάποιοι είδαν μια εξαιρετική ευκαιρία να διαμορφώσουν μια συμπεριλιπτική εικόνα με αποτέλεσμα περισσότερους followers, τηλεθετες, και φυσικά πελάτες.
Εν μέσω μιας τάσης που δημιουργήθηκε παγκοσμίως πατώντας στο metoo και στην ανάγκη των γυναικών για αυθεντικότητα και πραγματική αποδοχή, οι εταιρείες και τα media ανταποκρίνονται σε αυτό με μια επιφανειακή αποδοχή που στοχεύει περισσότερο στο κέρδος παρά στην πραγματική αλλαγή. Για παράδειγμα, βλέπουμε ότι οι ίδιες εταιρείες που προβάλλουν τις γκρίζες τρίχες και την ηλικιακή ωριμότητα σε μια καμπάνια, συνεχίζουν σε άλλες τους καμπάνιες να επιλέγουν μοντέλα νέα και λεπτά. Αυτό σαφώς και δεν είναι κακό, αλλά γιατί ένα κραγιόν πρέπει να το διαφημίσει ένα εικοσάχρονο αδύνατο μοντέλο και όχι μια γυναίκα 40-45 χρονών που φωράει xl; Μήπως τελικά αυτή η δυαδικότητα δείχνει ότι πρόκειται όντως για μια “μόδα” που ακολουθείτε για να δείξουν πόσο "προοδευτικοί” είναι και τίποτα άλλο; Γιατί ας μην γελιόμαστε, όταν τα φώτα σβήσουν και η Χ καμπάνια τελειώσει, θα τις κάνουν στην άκρη και θα επιστρέψουν πάλι σε τυποποιημένα πρότυπα ομορφιάς, μέχρι να τις χρειαστούν σε μια άλλη καμπάνια που θα τους υποδείξει το τμήμα μάρκετινγκ για το καλό της εικόνας τους.
Στην Ελλάδα η αποδοχή των γυναικών άνω των 45, των γυναικών με γκρίζα μαλλιά ή παραπάνω κιλά είναι μια “μόδα” και τίποτα περισσότερο. Αν δεν είχε βγει στο γυαλί η Δανάη Μπάρκα (μην ξινίζετε τα μούτρα σας, είναι η πραγματικότητα), ακόμα θα ψάχναμε να βρούμε τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Επομένως, αν αυτή η μόδα δεν μετατραπεί σε πραγματική αποδοχή, τότε οι γυναίκες που δεν είναι ψιλές αδύνατες ή έχουν περάσει τα 45, δεν θα μπορέσουν να αποκτήσουν τη θέση που τους αξίζει. Όχι όμως ως κάτι "διαφορετικό" και "εναλλακτικό", αλλά ως αυθεντικές εκπρόσωποι του σύγχρονου κόσμου.
Είναι, λοιπόν, σημαντικό να καταλάβουμε ότι η πραγματική αποδοχή απαιτεί βαθύτερες αλλαγές, πρώτα από εμάς τις ίδιες και τη συμπεριφορά μας απέναντι στις γυναίκες που δεν ταιριάζουν στην αισθητική μας. Δεν αρκεί απλώς να βλέπουμε περισσότερες γυναίκες με φυσικά γκρίζα μαλλιά και διαφορετικούς σωματότυπους στις διαφημίσεις, αν αυτές οι εικόνες δεν συνοδεύονται από πραγματική αποδοχή από εμάς. Τέλος, ή πραγματική αποδοχή σημαίνει να δίνεται σε κάθε γυναίκα, ανεξαρτήτως ηλικίας, χρώματος μαλλιών ή σωματότυπου, η ευκαιρία να λάμψει με αξιοπρέπεια και αλήθεια, όχι επειδή η διαφορετικότητά της “πουλάει”, αλλά επειδή οι ιστορίες και η ομορφιά της έχουν πραγματική αξία.