της Μαρίας Μακροπούλου
Όλες οι γυναίκες είναι καλές νοικοκυρές, συναισθηματικές και κάθε γυναίκα θέλει (πρέπει) να γίνει μητέρα. Όλες αυτές είναι λάθος αντιλήψεις για το γυναικείο φύλο προέρχονται από μία πατριαρχική κοινωνία, ή μάλλον από πολλές, ταμπέλες που βάζουν οι άντρες στις γυναίκες για να τις μειώνουν και να φαίνονται αδύναμες έτσι ώστε να μπορούν να τις χειραγωγούν.
Οι άντρες δεν κλαίνε, οι άντρες είναι σκληροί, οι άντρες είναι οι κουβαλητές του σπιτιού και πρέπει να φροντίζουν την οικογένεια τους. Άλλες ταμπέλες που αποδίδουν οι πατριαρχικές κοινωνίες στους άντρες για να τους κάνουν να νιώθουν πιο δυνατοί και πως έχουν το πάνω χέρι. Βέβαια το μόνο που καταφέρνουν είναι να τους αγχώνουν για να ταιριάξουν με αυτά τα στερεότυπα και όπως βλέπουμε τον τελευταίο καιρό, τους οδηγούν σε ξεσπάσματα βίας που κάποιες φορές οδηγούν σε δολοφονίες, δημιουργώντας τέρατα αντί για πρότυπα.
Ο κύκλος της πατριαρχίας πρέπει να τελειώσει εδώ.
Ζούμε σε μία κοινωνία, που ας μην γελιόμαστε, αντί να καταρρίπτουμε τα στερεότυπα και να ερχόμαστε πιο κοντά στην ισότητα δημιουργούμε νέους νομικούς όρους όπως ο όρος γυναικοκτονία. Με αποτέλεσμα να μεγαλώνουμε κι άλλο το χάσμα και γυρνάμε πίσω καταρρίπτοντας κάθε μάχη που δόθηκε για να κερδίσουμε τα δικαιώματα και τα προνόμια που απολαμβάνουμε σήμερα.
Δεν νομίζετε ότι ήρθε η ώρα να πούμε αρκετά, ως εδώ, φτάνει; Να μορφώσουμε και να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, αγόρια και κορίτσια σαν ανθρώπους καθιστώντας τα ικανά να διεκδικούν τα δικαιώματα τους μέσω της Δημοκρατίας; Εγώ νομίζω πως ναι. Η κοινωνία μας άλλωστε έχει ανάγκη μόνο από αγάπη. Όχι μίσος, όχι βία και φυσικά όχι άλλες γυναικοκτονίες.
Υ.Γ. Μπορεί να είμαι μία τυχαία μαθήτρια λυκείου αλλά θέλω να προσπαθήσω με το λόγο μου να βοηθήσω τις γενιές όπως η δική μου, να μην πέσει στην παγίδα που προέρχεται από το κατεστημένο της πατριαρχίας.