Η γυναίκα είναι αγωνίστρια. Έπρεπε να παλέψει για τα αυτονόητα δικαιώματα, για να αποκτήσει το πρόσωπο της σεβασμό, για να μην της συμπεριφέρονται σαν ιδιοκτησία, ακόμη και για να μην είναι το όνομα της συνώνυμο με της κακίας, ή ακόμα και του διαβόλου. Και ιδού σήμερα η θέση της έχει αναβαθμιστεί αλλά όχι εξυψωθεί με αυτή του άνδρα. Υπάρχουν ακόμη προβλήματα που αντιμετωπίζει εξαιτίας χρόνιων προκαταλήψεων.
Ενώ η γυναίκα αποτελεί το 51% του πληθυσμού και κάνει το 66% της δουλειάς, κερδίζει μόνο το 11% των χρημάτων. Βλέπουμε γυναίκες με προσόντα να υποβαθμίζονται ή να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από ανώτερους διοικητικά άνδρες, οι οποίοι τους επιβάλλουν πολλές φορές την υποαπασχόληση, κάνοντας το σχεδόν ακατόρθωτο γι αυτές να αποκτήσουν υψηλές θέσεις. Και σαν να μην φτάνει αυτό, οποιαδήποτε στιγμή ο κάθε άνδρας που έχει ορμές, νιώθει ελεύθερος να την παρενοχλεί χωρίς να σεβαστεί τον εργασιακό χώρο, ούτε εκείνη.
Είναι γεγονός πως η γυναίκα από παλιά είχε αναλάβει την φροντίδα του σπιτιού και των παιδιών, αλλά ποτέ αυτός ο κόπος της δεν αναγνωρίστηκε και δεν ανταμείφθηκε, σαν μία εξίσου κουραστική και σημαντική δουλειά σαν όλες τις άλλες. Αντίθετα το ευχαριστώ ήταν και πάλι βία.
Παρ' όλα όσα η γυναίκα προσφέρει στην κοινωνία, και παρόλο τον αγώνα και την προσπάθεια που έχει καταθέσει, κατακρίνεται κάθε μέρα από την κοινωνία σκληρά, για την ηθική της, την συμπεριφορά της, για το πόσο καλή μητέρα ή σύζυγος είναι, για την εξωτερική της εμφάνιση, που επιβάλλεται από την κοινωνία να είναι πάντα αψεγάδιαστη, γιατί αλλιώς θα δεχτεί μια καταιγίδα από σχόλια, τα οποία είναι κάθε άλλο παρά κολακευτικά. Βέβαια τα περισσότερα από τα πρότυπα που προβάλλονται στα ΜΜΕ μας ωθούν ασυνείδητα να σκεφτόμαστε την γυναίκα ως ¨καλή νοικοκυρά¨ ή αντικείμενο πόθου προς τους άνδρες που είναι πρόθυμη να εκπλήρωση κάθε φαντασίωση τους. Αυτό είναι εντελώς εσφαλμένο και αυτή του είδους η προβολή οδηγεί σε αυτήν την προσβλητική αντιμετώπιση που θα πρέπει να σταματήσει.
Για να σταματήσει πρέπει τα παιδία από μικρή ηλικία να καταλάβουν με παραδείγματα από την οικογένεια τους ότι τα δύο φύλα πρέπει να συνεργάζονται και να συνυπάρξουν αρμονικά. Σε δεύτερη φάση τα παιδιά θα πρέπει να λάβουν όλη την μόρφωση και κυρίως την καλλιέργεια που είναι απαραίτητη έτσι ώστε να αποκτήσουν κριτική ικανότητα για να απαλλαχθούν από οποιαδήποτε προκατάληψη ή στερεότυπο διαφοροποίησης των δύο φύλων. Έπειτα ο ρόλος της πολιτείας είναι πολύ σημαντικός αφού είναι απαραίτητο να εκσυγχρονίσει το οικονομικό και το εργατικό δίκαιο, αλλά και να τα εφαρμόζει και στην πράξη. Τέλος οι ίδιες οι γυναίκες δεν πρέπει να μένουν σιωπηλές αλλά να ενεργούν και να συμμετέχουν στις συλλογικές δραστηριότητες.