Όταν το μυαλό κολλάει. #BLONDESTORIES VOL.17

Άρχισα να έχω πάλι κρίσεις πανικού αλλά ευτυχώς τις ελέγχω. Δεν προσέχω τη διατροφή μου και δεν κοιμάμαι καλά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Και όταν λέω δεν κοιμάμαι καλά, ακόμα και στον ύπνο μου οι σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου σαν χείμαρρος και δεν ηρεμώ. Κάποιες φορές μάλιστα είναι τόσο έντονες, που πιάνω τον εαυτό μου να λέει τι μου συμβαίνει. Βλέπετε στο παρελθόν είχα μάθει να διοχετεύω όλη μου την ενέργεια στη δουλειά αλλά ο κορωναϊός είχε άλλα σχέδια… με αποτέλεσμα πολλοί δραστήριοι άνθρωποι ήρθαμε αντιμέτωποι με τους δαίμονες μας. 

Με μία “αντιδραστική κατάθλιψη” στο βιογραφικό μου, τα καμπανάκια χτυπάνε ανελέητα. Όχι, δεν θέλω να γυρίσω πίσω και να πάνε χαμένα όλα τα χρόνια δουλειάς που έκανα με τον εαυτό μου. Όμως όσο μεγαλώνω αντιλαμβάνομαι πως η ευτυχία είναι ίσως το μόνο φάρμακο που “με πιάνει”. Μια φίλη λέει ότι αυτό είναι δικαιολογία για να βάζω τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν το έκανα. Πάντα κοιτώ στα μάτια αυτό-ν που έχω να αντιμετωπίσω. Δεν είναι του χαρακτήρα μου να το βάζω στα πόδια. Ούτε τώρα θα το κάνω. Όμως η ανησυχία μου για την υγεία της μητέρας μου και τα περίεργα επαγγελματικά μου, με έκαναν αδύναμη και έρμαιο των άσχημων σκέψεων.

Σας λέω την ιστορία μου γιατί εγώ μπορεί να ξέρω τι φταίει, υπάρχουν όμως άνθρωποι εκεί έξω που χρειάζονται βοήθεια. Άνθρωποι που δεν μπορούν να διαχειριστούν όσα άσχημα τους συμβαίνουν. “Μην ανησυχείτε. Βγείτε, ψάξτε και ζητήστε βοήθεια. Μην σκεφτείτε τι θα πουν για εσάς. Είστε άνθρωποι, όπως όλοι μας.”

Σημείωση: η αντιδραστική κατάθλιψη είναι μια βραχυπρόθεσμη μορφή κατάθλιψης που συμβαίνει ως αποτέλεσμα ενός τραυματικού γεγονότος ή αλλαγής στη ζωή ενός ατόμου.