Απρόσμενος έρωτας #blondeStories vol.1
Και ενώ έχεις αρχίσει να πιστεύεις ότι δεν θα συμβαίνει τίποτα καλό, γίνεται κάτι τόσο δα μικρό και φέρνει τα πάνω κάτω. Αυτό το μικρό, το κάτι, παίζει με το μυαλό σου και σε παγιδεύει μέσα σε μια λογική που αυτόματα το ίδιο το μυαλό την απορρίπτει!
Δεν χρειάζεται να σε αγγίξει ή να σε γδύσει με τα χέρια… Το χαμόγελό του και το βλέμμα του αρκεί για να σε γδύνει και να σε αγκαλιάζει, την ώρα που το μυαλό σου είναι γεμάτο πόθο και ηδονή.
Κλείνεις τα μάτια και με τις σκέψεις προσπαθείς να φτιάξεις εικόνες… θέλεις να φωνάξεις «σε θέλω τόσο πολύ», αλλά από το στόμα σου δεν βγαίνει η παραμικρή κουβέντα. Δεν το κάνεις από αντίδραση, είναι η άμυνά σου.
Τελικά το μυαλό άρχισε να επαναλειτουργεί και να παίρνει στροφές· να προσπαθεί να βάλει μπροστά τη λογική για να σαρώσει τις προθέσεις, να καθαρίσει τις σκιές, τα δήθεν λόγια, τα «θα…», αλλά σκοντάφτει πάνω σε εκείνο το «πρόσεχε» που μόλις το ξεσκονίσεις ανακαλύπτεις κάτι άλλο.
«Σε θέλω μ’ ακούς; Γαμώτο… σε θέλω τόσο πολύ!»
